بررسی عوامل افزایش دهنده سندرم تونل مچ دست

سندرم تونل مچ دست عبارت است از یك اختلال مربوط به رشته های عصبی دست كه باعث درد مچ دست و بیحسی عمدتاً در شست و 3 انگشت اول دست میشود. در این اختلال، عصب میانی و یا عصب زند زیرین در محل عبور از مچ دست و نیز رگهای خونی و تاندونهای دست دچار مشكل گیر افتادگی میشوند.

آنچه در این مطلب میخوانید

علل سندرم تونل مچ دست

علل بوجود آورنده این بیماری شكستگی ساعد، رگ به رگ شدن یا دررفتگی مچ دست، التهاب غلافهای تاندونی(اغلب به دنبال التهاب مفصل) و وارد آمدن فشار روی رشته های عصبی در مچ دست به علت متورم یا ملتهب شدن بافت یا تشكیل جوشگاه می باشد.

علائم شایع سندرم تونل مچ دست

از علایم شایع این بیماری می توان به نکات زیر اشاره نمود:

برای کسب اطلاعات در مورد رگ به رگ شدن و در رفتگی ؛ کلیک کنید.

مراقبت ها و عوامل افزایش دهنده سندرم تونل مچ دست

سندرم تونل مچ دست بیماری آزار دهنده ای می باشد که با مراقبت های ساده ای می توان از بروز آن جلوگیری بعمل آورد. به هنگام فعالیت مرتب با دست، حداقل یك بار در هر ساعت به دست خود استراحت بدهید. در صورتی كه كار شما احتیاج به استفاده مرتب از دست دارد، از مچ بند استفاده كنید. از عوامل افزایش دهنده خطر ابتلا به این عارضه می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  1. فعالیت نیازمند بكارگیری مرتب دست یا مچ دست
  2. آرتریت روماتویید و نقرس
  3. دیابت شیرین (مرض قند)
  4. كمكاری تیرویید
  5. كیست گانگلیونی
  6. یائسگی
  7. بیمار رینود
  8. حاملگی

عواقب مورد انتظار و عوارض احتمالی سندرم تونل مچ دست

عوارض CTS بیحسی و كرختی دائم، ضعیف شدن شست یا سایر انگشتان دست، فلج دایمی بعضی از عضلات دست و انگشتان می باشد. این بیماری گاهی بطور خود به خودی و اغلب با درمانهای غیر جراحی بهبود می یابد.

درصورتیكه عضلات دست به شدت تحلیل رفته باشند یا رشتههای عصبی دچار تغییرات شدید شده باشند، معمولاً نیاز به جراحی دارد. امروزه اغلب این بیماری با درمانهای غیر جراحی بسیار موثر و بدون عارضه نظیر لیزر درمانی و با استفاده از تزریق کورتن داخل مچ دست برای كاهش التهاب و مصرف ویتامین ب6 (پیریدوكسین) بهبود می یابد.

تشخیص و درمان CTS

بهترین تشخیص این بیماری، نوار عصب و عضله EMG/NCV می باشد که (Gold Standard) یا استاندارد طلایی بوده و تا 95% قدرت تشخیصی دارد. توسط این آزمایش می توان درجه شدت گیر افتادگی عصب شامل خفیف (Mild)، متوسط (Moderate) و شدید (Severe) را مشخص کرد. درمان در موارد خفیف تا متوسط معمولاً روشهای غیر جراحی مانند بستن Splint مخصوص و بی حرکتی دست و نیز استفاده از داروهای ضد التهابی و تزریق کورتن موضعی به همراه لیزر درمانی و فیزیوتراپی می باشد. در موارد شدید بایستی عصب توسط روشهای جراحی آزاد گردد.

اگر می‌خواهید درباره استخوان های محکمتر با ورزش بیشتر بدانید مطالعه این مطلب را از دست ندهید.



درباره این موضوع مطالب بیشتری بخوانید
نظرات کاربران درباره این مطلب :کیومرث شهشهانی [ 1396-02-07 ]
بسیار مفید بود تشکر

شاکرمی [ 1391-09-09 ]
سلام آقای دکتر ما حتما خدمت میرسیم

mahmud [ 1391-08-11 ]
بسيار ممنون ومتشكرم مطالب علمي و اموزنده بود

sanaz mohamadian [ 1390-07-09 ]
با عرض سلام خدمت شما آقای دکتر . من دانشجوی سال دوم فیزیوتراپی هستم . مطالب وبتون برای من بسیار مفید و موثر بوده . واقعا ممنونم

برای متن پیام فقط از حروف فارسی استفاده کنید .
این فرم صرفا جهت دریافت نظرات ، پیشنهادات و انتقادات کاربران در مورد مطلب فوق میباشد .
به سوالات پزشکی در این بخش پاسخ داده نمیشود .
از ارسال پیام های تبلیغاتی در این بخش خودداری نمایید .
حداکثر طول مجاز برای متن پیام 500 کاراکتر است .
نام و فامیل :
تلفن :
ایمیل :
متن پیـام :
مرکز جامع توانبخشی و طب فیزیکی دکتر فرخانی در اصفهان