دردهای مهمی که نباید نادیده گرفته شوند

درد یک پدیده مهم فیزیولوژیک است که از بدو تولد تا آخرین مراحل زندگی وجود دارد و یکی از عوامل مراجعه بیمار به درمانگاه‌ها و مراکز درمانی است. درد علل متعددی دارد و افراد به روش‌های مختلفی به این حس پاسخ می‌دهند. با وجودی که تجربه درد از فردی به فرد دیگر متفاوت است، می‌توان انواع درد را دسته‌بندی کرد. دردهای مهمی وجود دارند که نبایست نادیده گرفته شوند و کنترل آنها یکی از چالش‌های عمده متخصصین است. عدم کنترل مناسب این دردها، باعث طولانی شدن زمان بستری بیماران و تحمیل هزینه‌های درمانی بیشتر به بیماران و بیمارستان‌ها و نارضایتی از نحوه درمان پزشک و مراجعات مکرر به پزشکان مختلف جهت کنترل درد می‌شود.

انواع درد

شایع ترین نوع دردها شامل موارد زیر می شود:

• درد حاد

درد حاد به این معنی است که درد کوتاه است (به طور نسبی)، از چند دقیقه تا حدود سه ماه (بعضی اوقات تا شش ماه) ادامه دارد. درد حاد همچنین تمایل دارد که به آسیب بافت نرم یا بیماری موقتی مربوط شود، بنابراین به طور معمول پس از بهبودی آسیب یا فروکش بیماری، فروکش می کند. اگر صدمه به درستی برطرف نشود یا اگر درد نشان دهنده سو عملکرد باشد، درد حاد ناشی از آسیب ممکن است به درد مزمن تبدیل شود. به طور ناگهانی شروع می شود و معمولاً کوتاه مدت است.

• درد مزمن

درد مزمن طولانی تر است. می تواند ثابت یا متناوب باشد. به عنوان مثال، سردردها را می توان دردی مزمن دانست که بیش از چندین ماه یا سال ادامه داشته باشد حتی اگر درد همیشه وجود نداشته باشد. درد مزمن غالباً به دلیل وضعیت سلامتی مانند آرتروز، فیبرومیالژیا یا بیماری ستون فقرات است. پس زمان بیشتری برای بهبودی نیاز دارد معمولاٌ بیش از سه ماه طول می کشد.

• درد عصبی

درد نوروپاتیک به دلیل آسیب به اعصاب یا سایر قسمت های سیستم عصبی است. اغلب به عنوان تیراندازی، خنجر زدن یا سوزش درد توصیف می شود یا احساس سوزن زدن دارد. همچنین می تواند روی حساسیت به لمس تأثیر بگذارد و باعث شود کسی در احساس گرما یا سرما مشکل داشته باشد. درد نوروپاتیک نوع متداولی از درد مزمن است. ممکن است به صورت مقطعی باشد و می تواند آنقدر شدید باشد که انجام کارهای روزمره را با مشکل رو به رو کند. از آنجا که درد می تواند در حرکت طبیعی اختلال ایجاد کند، همچنین می تواند منجر به مشکلات حرکتی شود.

• درد رادیکولار

درد رادیکولیک نوعی درد خاص است که می تواند هنگام فشرده شدن یا ملتهب شدن عصب نخاعی رخ دهد. از پشت و ران به داخل پا از طریق ستون فقرات و ریشه عصب نخاعی تابش می کند. افرادی که درد رادیکولیک دارند ممکن است دچار گزگز، بی حسی و ضعف عضلانی شوند. به دردی که از پشت و پا ساطع می شود رادیکولوپاتی گفته می شود و معمولاً به عنوان سیاتیک شناخته می شود؛ زیرا این درد به دلیل تحت تأثیر قرار گرفتن عصب سیاتیک است. این نوع درد اغلب ثابت است و افراد می‌توانند آن را در عمق پا احساس کنند. پیاده‌روی، نشستن و برخی فعالیت‌های دیگر می تواند درد سیاتیک را بدتر کند. این یکی از رایج ترین اشکال درد رادیکولیک است.

• درد ناشی از آسیب بافت

بیشتر درد ناشی از آسیب بافتی است. این درد ناشی از آسیب به بافت های بدن است. این آسیب می تواند به استخوان، بافت نرم یا اندام ها وارد شود. آسیب به بافت بدن می تواند ناشی از بیماری مانند سرطان باشد یا می تواند در اثر آسیب جسمی مانند بریدگی یا شکستگی استخوان باشد. ممکن است لحظه ای بیاید و یا ثابت باشد. درد ناشی از آسیب بافتی می تواند حاد باشد. به عنوان مثال، آسیب های ورزشی مانند پیچ خوردگی مچ پا اغلب نتیجه آسیب بافت نرم است یا می تواند مزمن باشد، مانند آرتروز یا سردردهای مزمن.

• درد فانتوم

درد فانتوم یا درد پس از قطع عضو نیز یکی از دردهای شایع است که ناشی از درد عضوی است که دیگر وجود ندارد.

• دردهای با اهمیت

دردهای مزمن جزء اولین دردهای با اهمیت است، به عنوان نمونه دردی مانند سیاتیک، کمر درد و یا سردرد نباید طولانی شود، در این صورت می‌تواند نشانه‌ مهمی بوده و مراجعه به پزشک یک ضرورت است. مسئله دوم زمان و شدت درد است. به عبارت دیگر درد به سه بخش خفیف، متوسط و شدید تقسیم شده و در این تقسیم‌بندی باید به دردهای متوسط و شدید اهمیت داده شود. دردهای تکرارشونده نیز مهم هستند.

تشخیص علل درد

پزشک، روش‌های تشخیصی متفاوتی را بنا به شرایط هر بیمار توصیه می‌کند. علاوه بر این، آنها در خصوص علائم و سابقه پزشکی شما سؤال خواهند کرد. پزشک شما را معاینه می‌کند، ممکن است آزمایش خون یا عکسبرداری با اشعه ایکس را تجویز کند. از جمله آزمایشاتی که به تعیین علت درد کمک می‌کند، به شرح زیر است:

• سی تی اسکن
• ام آر آی
• بلوک عصبی
• دیسکوگرافی
• میلوگرام
• EMG
• اسکن استخوان
• اسکن اولتراسوند یا سونوگرافی

زمان مراجعه به پزشک

هر یک از مشکلات زیر را دارید باید به پزشک یا متخصص طب فیزیکی مراجعه کنید:

• اگر درد شما را از زندگی و فعالیت های روزانه معمولتان بازداشته است.
• درصورتی که درمان های عادی و مسکن های معمول باعث تسکین درد نمی شود.
• اگر برنامه درمانی ارائه شده توسط پزشک مراقبت های اولیه نتیجه ای نداشته است.
• درصورت ادامه دار بودن درد مزمن برای بیش از سه ماه.
• اگر درد غیرقابل تحملی را تجربه می کنید.

روش های درمان درد

انواع مختلفی از درمان‌ها وجود دارد که متخصص طب درد از آن‌ها بهره می‌گیرد:

• درمان‌های محافظه‌کارانه

تعدادی گزینه درمانی مختلف برای افرادی که از علائم درد و ناراحتی مزمن، درد مقاوم به درمان یا درد مداوم رنج می‌برند، وجود دارد. اولین خط درمان شامل استفاده از درمان‌های محافظه‌کارانه یا غیر تهاجمی است. این روش‌های درمانی شامل فیزیوتراپی، حرارت درمانی، یخ درمانی و استراحت منطقه آسیب‌دیده است. هر‌کدام از این درمان‌ها ممکن است بدون مداخله دارو یا با استفاده از دارو به کار گرفته شوند. سایر درمان‌های خط اول شامل داروهای خوراکی برای تسکین درد است. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن در این دسته قرار می‌گیرند.

• روش‌های مداخله‌ای

اگر بیمار به درمان‌های غیر تهاجمی جواب ندهد پزشک درد ممکن است رویکردهای مداخله‌ای بیشتری توصیه کند. معروف‌ترین درمان مداخله‌ای عمل جراحی است؛ ولی پزشکان تا حد ممکن از آن اجتناب می‌کنند. فقط پزشک درد شما می‌داند چه زمانی مناسب است که شما تحت عمل جراحی قرار بگیرید. در مراحل اولیه، پزشک درد ممکن است توصیه کند برای کنترل کوتاه‌مدت علائم خود، از داروهای ضد درد خوراکی قوی‌تری مانند اوپیوئیدها استفاده کنید. هنگامی که آنها برای مدیریت درد تجویز می‌شوند، باید توسط پزشک تحت مراقبت قرار گیرید. به‌ علاوه، سایر روش‌های مداخله‌ای احتمالی برای درمان درد ممکن است شامل تزریق اپیدورال باشد که در آن یک داروی ضد درد به طور مستقیم به ناحیه آسیب‌دیده تزریق می‌شود. این تزریق‌ها معمولاً شامل داروهای ضد اضطراب، بیهوشی یا داروهای ضدالتهابی استروئیدی است. آنها برای اکثر بیماران حداقل حالت تهاجمی را دارند؛ اما مؤثرتر و ایمن‌تر هستند.

• درمان‌های جایگزین

بیمارانی که تحت درمان درد قرار دارند، ممکن است برای ارزیابی بیشتر به روانشناس یا روانپزشک ارجاع داده شوند. علاوه بر این، پزشک درد ممکن است احساس کند که بیمار شرایط مناسبی برای دریافت درمان در قالب سایر رویکردهای جایگزین دارد. از جمله این روش‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. تمرین درمانی
2. داروهای هومیوپاتی
3. طب سوزنی
4. مراقبت‌های کایروپراکتیک
5. درمان‌های روانشناختی مانند (تغییر رژیم‌غذایی یا شیوه زندگی و کاهش استرس)