کاربرد و مزایای تکارتراپی در درمان درد مفاصل

تکارتراپی یک تکنیک نوین و پیشرفته ی درمانی در فیزیوتراپی است که به تازگی وارد دنیای توانبخشی ورزشی و بهبود آسیب شده است. این تکنیک فیزیوتراپی نماینده ی یک موفقیت انقلابی در درمان غیرجراحی آسیب های استخوانی، مفصلی و بافت های نرم و برخی بیماری های دیگر است.

متخصصین طب فیزیکی و توانبخشی با استفاده از تکنیک های پیشرفته ی درمانی، خود را وقف کمک به بیماران می کنند تا آن ها را از درد و ناراحتی برهانند. تکارتراپی یکی از این تکنیک های پیشرفته برای بازسازی بافت ها است که که بر اساس آخرین یافته های علمی در فیزیوتراپی ابداع شده است.

تکارتراپی روش درمانی غیرتهاجمی است که در کلینیک های سراسر جهان استفاده می شود و به طور گسترده توسط متخصصین طب فیزیکی به کار میرود. این روش به بیماران کمک می کند که تنها با گذراندن یک جلسه ی درمانی، بهبودی چشمگیری را در وضعیت خود مشاهده کنند. این دستگاهیکی از قدرتمندترین تکنولوژی های پزشکی است که در دسترس بیماران قرار دارد و به روند ریکاوری و بهبودی بیمارانی با درد گردن ، درد پا ، پارگی رباط و سایر آسیب ها و مشکلات کمک می کند.

تکارتراپی چیست؟

تکار یک منبع برای نوعی از انرژی زیست، سازگار جدید است. تاثیرگذاری روش تکارتراپی بر اساس انتقال انرژی زیست، سازگار به بافت های آسیب دیده است و این انرژی موجب القای جریان های جا به جایی در داخل بدن می شود. این روش از این طریق پروس های به نام های پرترمی، فیزیولوژی بافت ها را بازسازی می کند. با توجه به این که این روش موجب تحریک بافت ها، افزایش ظرفیت ترمیمی و تقویت آنها می شود، مدت زمان ریکاوری و بهبودی را کاهش می دهد و دستیابی به نتایج سریع و ماندگار را تضمین می کند.

عملکردها و مزایای تکارتراپی

تکارتراپی سه عملکرد اساسی در سنتز دارد:

• عملکرد ضد درد سریع و موثر
• عملکرد بیرون کشیدن مایعات اضافی
• عملکرد تحریک گردش خون محیطی از طریق افزایش دمای درونی بدن.

مزایای تکارتراپی عبارتند از:

1. این یک فرآیند غیرتهاجمی است
2. این روش جریان خون را بهبود می دهد
3. این روش سرعت تبدیل انرژی درون سلولی را افزایش می دهد
4. این روش تعادل غشای سلولی را بهبود می دهد
5. تکارتراپی می تواند درد را تسکین دهد، توانایی حرکت پذیری را به بافت آسیب دیده بازگرداند و روند ریکاوری را تسریع بخشد.
6. همراه با روش های دارو درمانی برای تسکین درد و التهاب، تکارتراپی می تواند در کاهش درد و تورم بسیار موثر باشد.

چه آسیب ها و مشکلاتی را می توان با تکارتراپی بهبود داد؟

• تکارتراپی می تواند در درمان مشکلات و آسیب های زیر بسیار موثر باشد:
• تسکین درد و التهاب
• جذب مایعات اضافی تجمع یافته در بدن (توسط سیستم لنفاوی)
• درد گردن
• درد مزمن و حاد کمر
• التهاب کپسول مفصلی و خشکی مفاصل
• بورسیت و آسیب های تاندونی
• درمان شکستگی استخوان ها
• مشکلات متابولیسم سلولی
• آسیبهای اسکلتی عضلانی
• پارگی تاندون ها و رباط ها
• کمک به برنامه های توانبخشی
• آسیب روتاتور کاف شانه
• آسیب موسوم به آرنج تنیس بازان (درد آرنج)
• آسیب موسوم به زانوی دوندگان (درد جلوی زانو)

تکارتراپی چگونه انجام می شود؟

تمامی مراحل درمان به صورت دستی انجام می شوند و در این حین بیمار احساسی شبیه به گرفتن ماساژ دارد. از آنجایی که تکارتراپی یک روش درمانی طبیعی است، در آن از دستگاه های کنترل اتوماتیک یا یونیت های سنجش الکتریکی استفاده نمی شود. در واقع، در این روش با استفاده از تکنولوژی دستگاه، درمانی مشابه با ماساژ دستی بر روی بیمار انجام می شود. به علت واکنش نشان دادن رگ های خونی و شبکه ی لنفاوی و فعال سازی جریان های میکروسکوپی، هر چه که از انجام درمان می گذرد تاثیرات مشابه با ماساژ، عمیقتر و شدیدتر می شوند. تکارتراپی ممکن است تنها در یک جلسه و یا طی چند جلسه انجام شود. در صورتی که لازم است بیمار هرچه سریعتر دوره ی درمانی خود را تکمیل کند و یا بیمار مورد نظر یک ورزشکار حرفه ای باشد، لازم است که چند جلسه ی درمانی انجام شود. جلسات تکارتراپی بین 20 الی 25 دقیقه طول می کشدو معمولا بین 1 الی 3 بار در هفته انجام می شوند. فاصله ی بین جلسات درمانی توسط درمانگر و با توجه به شرایط بیمار تعیین می شود و در صورت نیاز حتی ممکن است تکارتراپی به صورت روزانه انجام شود.

حالت های عملکرد دستگاه تکارتراپی

• حالت CAPACITIVE

در این حالت، گرمای ایجاد شده در درون بدن به عوامل مختلفی بستگی دارد و درک بیمار از شدت گرمای ایجاد شده نیز متفاوت است و ممکن است او تاثیر تکار را صرفا به صورت گرمایی خفیف یا گرمای بسیار تند و سوزاننده در عمق بافتهای خود حس کند.هنگامی که از الکترودهای خازنی (capacitive) استفاده می شود، قطر الکترودها و سرعت حرکت آنها باید به دقت مدنظر قرار گرفته و به نحو مناسبی تنظیم شود.با استفاده از میزان انرژی مشابه، استفاده از الکترودهای بزرگتر موجب می شود که گرما به طور تدریجی تر و آرامتری افزایش پیدا کند.همچنین هرچه قدر حرکت الکترودها سریعتر باشد، بیمار گرمای ایجاد شده را کمتر حس می کند.بهتر است تا جای ممکن، نسبت به ناحیه ای که قرار است درمان شود، الکترودهای بزرگتری مورد استفاده قرار بگیرند.بسته به به ناحیه ای که تحت درمان است و میزان نیرویی که شما قصد دارید اعمال کنید، میتوان الکترودها را به طور ثابت روی محل قرار داد و یا آنها را به طور خطی یا مدور حرکت داد.بسیار مهم است که اغلب الکترودها یا حتی همه ی انها به طور کامل با بدن بیمار در تماس باشند و با تمامی ناهمواری ها و برجستگی ها یا تورفتگی های طبیعی بدن منطبق باشند و حتی با تغییر دادن حالت بدن، الکترودها تغییر حالت بدهند و در تماس کامل با بدن باقی بمانند. دسته ی دستگاه که با کمک آن الکترودها نگه داشته می شوند، به نحوی طراحی شده است که درمانگر بتواند به راحتی درمان را انجام دهد و از طرف دیگر انجام درمان برای بیمار نیز خوشایند باشد.

• حالت تنظیم دستی با کوپلینگ مقاومتی مستقیم

کوپلینگ یا اتصال مستقیم به معنای استفاده از تکار همراه با الکترودهای تقویت کننده ی فلزیِ بدون عایق است.مکانیزم عملکرد دستگاه در این حالت ناشی از قطبیت معکوس جریان است که موجب ایجاد گرمایی شدیدتر و انتقال سریعتر این گرما به مایعات بین بافتی و الکترولیت های بدن می شود.بنابراین این حالت استفاده از دستگاه بیشتر برای درمان قسمت های خاصی از بدن که عامل بروز آسیب یا مشکل هستند، تجویز می شود و ممکن است این حالت به طور همزمان با حالت capacitive به کار برود.از آنجایی که الکترود فعال دارای عایق نیست، جریانی که الکترولیت ها را در ناحیه ی نزدیک به الکترود متحرک جا به جا میکند و دمایی که در بدن ایجاد می شود، کمتر متمرکز است و گرمای تولید شده توسط الکترود ثابت جهت دهی و هدایت می شود.