شکستگی لگن ؛ علت، عوامل خطر، انواع و عوارض

شکستگی لگن نامی کلی برای تعداد زیادی از شکستگی ها است که معمولا بدنبال حوادثی مانند سقوط از ارتفاع، تصادف، حوادث ورزشی و حوادث حین کار و یا حتی زمین خوردن ایجاد میشود.شکستگی لگن در سنین بالا معمولا بدنبال زمین خوردن ایجاد میشود. در افراد مسن به علت پوکی و در نتیجه ضعیف شدن استخوان، شکستگی لگن به راحتی و با ضربه کمی ایجاد میشود.

لگن عضو مهمی در بدن است که به شکل حلقوی بوده و در قسمت تحتانی بدن قرار دارد. این عضو به عنوان کانال ارتباطی بین اندام های پایین بدن با تنه بوده و از قسمت فوقانی به ستون فقرات و از قسمت تحتانی به استخوان های ران متصل می باشد. نقش لگن انتقال نیروهای وارد شده از تنه به اندام های قسمت تحتانی بدن می باشد. اعضای گوارشی و تولید مثل، عروق و بافت های عصبی مهم در قسمت تحتانی بدن از لگن عبور می کند. در صورتی که استخوان این عضو دچار آسیب شود فرد متحمل درد زیادی می شود که برای درمان شکستگی لگن بایستی به متخصص مراجعه نماید. از شایعترین آسیب های لگن، شکستگی لگن می باشد. شکستگی لگن، شکستگی است که یک یا چند استخوان از پنج استخوان لگن دچار شکستگی می شود و می تواند شامل شکستگی استابولوم (قسمتی از لگن که مفصل ران را تشکیل می دهد)، باشد. از شایعترین علل ابتلا به شکستگی لگن می تواند به دلیل تصادف و یا زمین خوردن از ارتفاع زیاد باشد. درمان شکستگی لگن با توجه به میزان آسیب و وسعت و شدت شکستگی در نظر گرفته می شود. سن و شرایط و حتی جنسیت بیمار می تواند در روند بهبود شکستگی لگن بسیار مهم باشد.

علت شکستگی لگن

بیشتر شکستگی‌های لگن برای افرادی که 65 سال یا بیشتر دارند اتفاق می‌افتد و معمولاً در اثر زمین خوردن ایجاد می‌شوند. با بالا رفتن سن، استخوان‌های شما به طور طبیعی قدرت خود را از دست می‌دهند و احتمال شکستن آنها، حتی در اثر افتادن جزئی، بیشتر می‌شود. احتمال شکستگی لگن در کودکان و بزرگسالان به دلیل تصادف با دوچرخه یا اتومبیل یا آسیب ورزشی بیشتر است. موارد دیگری که می تواند علت شکستگی لگن باشد، عبارتند از:

• دریافت نکردن کلسیم و ویتامین D کافی که برای داشتن استخوان‌های قوی به آن نیاز دارید.
• فعال نبودن و عدم ورزش: ورزش‌های تحمل وزن، مانند پیاده روی، به قوی نگه داشتن استخوان ها کمک می‌کند.
• شرایط پزشکی که باعث سرگیجه یا مشکلاتی در تعادل می‌شود یا شرایطی مانند آرتریت که می‌تواند در حرکت ثابت و ایمن اختلال ایجاد کند.
• مصرف برخی داروها، مانند داروهای استروئیدی طولانی مدت که برای درمان آسم یا MS استفاده می‌شود.
• ضربه‌های مکرر منجر به شکستگی‌های استرسی نیز می‌شود که اغلب در ورزشکاران دیده می‌شود. ناحیه ساب تروکانتریک بیشترین آسیب را در اینجا دارد.
• شکستگی‌های سر استخوان ران اغلب در اثر ضربه‌ای با سرعت بالا مانند تصادف یا افتادن ایجاد می‌شوند. معمولاً در نتیجه این عارضه، مفصل ران دررفته می‌شود.

عوامل خطر شکستگی لگن

میزان شکستگی لگن به طور قابل ملاحظه‌ای با موارد زیر افزایش می‌یابد:

• سن
• جنسیت
• سبک زندگی
• داروها
• پوکی استخوان
• مصرف دخانیات

علائم شکستگی لگن

• ناتوانی در بلند شدن از زمین خوردن یا راه رفتن
• درد شدید در لگن یا کشاله ران
• ناتوانی در قرار دادن وزن روی پای خود در کنار لگن آسیب دیده
• کبودی و تورم در ناحیه لگن و اطراف آن
• پای کوتاهتر در کنار لگن آسیب دیده
• چرخش پای خود به سمت بیرون در کنار لگن آسیب دیده

انواع شکستگی لگن

استخوان لگن یک استخوان حلقوی شکل است که در صورتی که یک شکستگی در یکی از ساختارهای آن ایجاد شود احتمال ایجاد همان شکستگی در سمت دیگر آن حلقه نیز وجود دارد. شکستگی های لگن انواع مختلفی دارد که عبارتند از:

• شکستگی لگن بدون در رفتگی

زمانی که استخوان های شکسته در جای خود قرار داشته باشند و شکل حلقوی لگن حفظ شده باشد شکستگی بدون در رفتگی می باشد. در این نوع شکستگی معمولاً فقط یک استخوان دچار شکستگی شده است.

• شکستگی لگن با در رفتگی

زمانی که بیشتر از یک استخوان در لگن دچار شکستگی شود معمولاً شکستگی با در رفتگی رخ می دهد. در این نوع شکستگی، انتهای استخوان شکسته شده از جای خود خارج شده است. این نوع شکستگی اغلب در اثر ضربات شدید به وجود می آید. شکستگی با در رفتگی نسبت به شکستگی بدون در رفتگی با خونریزی بیشتری همراه است.

• شکستگی باز و بسته

زمانی که استخوان شکسته شده، پوست باز شده و بیرون زدگی استخوان از روی پوست قابل مشاهده می باشد شکستگی باز نام دارد. در صورتی که در شکستگی بسته عارضه قابل مشاهده نیست. شکستگی نوع باز یک شکستگی خطرناک است که ممکن است بیمار دچار عفونت شود. در شکستگی‌های باز، استخوان سطح بدن را پاره می‌کند و بیرون می‌زند و خطر ابتلا به عفونت در آن بالاست.

عوارض شکستگی لگن

شکستگی لگن می‌تواند استقلال شما را کاهش دهد و گاهی عمر شما را کوتاه کند. حدود نیمی از افرادی که دچار شکستگی لگن هستند، قادر به بازیابی توانایی زندگی مستقل نیستند. اگر شکستگی لگن، شما را برای مدت طولانی بی‌حرکت نگه دارد، این عوارض می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• لخته شدن خون در پاها یا ریه‌ها
• زخم بستر
• عفونت‌های دستگاه ادراری
• پنومونی
• از دست دادن بیشتر توده عضلانی، خطر سقوط و آسیب را افزایش می‌دهد.
• مرگ

چرا شکستگی لگن کشنده است؟

زمانی که هر یک از استخوان های بالای ران دچار شکستگی شوند بیمار دچار شکستگی لگن شده است. معمولاً این شکستگی ها در اثر ضربات شدید مانند تصادف ایجاد می شوند که به دلیل نزدیکی لگن به رگ ها و اندام های خونی این شکستگی ها خطرناک هستند و ممکن است باعث عوارض و به خطر افتادن جان بیماران شوند.

روش تشخیص شکستگی لگن

در صدمات جدی مثل حوادث رانندگی باید سریعاً برای ارزیابی وضعیت استخوان‌های لگن عکسبرداری با اشعه ایکس انجام شود. چرا که احتمال شکستگی لگن بسیار بالا است. در هرحال اگر فرد در راه رفتن مشکل داشته باشد یا احساس درد و بی‌حسی در قسمت تحتانی بدن خود داشته باشد همیشه احتمال شکستگی لگن وجود دارد.

• سی تی اسکن: برای مواقعی به کار می‌رود که پزشکان نیاز داشته باشند که تصاویر جزئی‌تر و باکیفیت‌تر از لگن بیمار در اختیار داشته باشند. یک اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) شامل چندین اشعه ایکس به صورت برش خورده از لگن به منظور ایجاد یک تصویر سه بعدی از آسیب‌ها است.
• اسکن اولتراسوند: حالتی است که تزریق رنگ رادیواکتیو برای ایجاد تصاویر به منظور امکان بررسی پزشکان از اندام‌ها و ساختارهای داخلی به بدن بیمار انجام می‌شود.
• اشعه ایکس: بیشتر آسیب‌های استخوان لگن را نشان می‌دهد؛ اما جزئیات آسیب دیدگی اندام‌های داخل لگن را با دقت نمایش نمی‌دهد. با استفاده از تصاویر اشعه ایکس پزشکان می‌توانند مشخص کنند که آیا استخوان از جای خود خارج شده و اگر خارج شده چه مقدار حرکت داشته است.
• ام‌آرآی(MRI): این روش جایگزین خوبی برای سی تی اسکن محسوب می‌شود و بیشتر برای تشخیص شکستگی‌های استرسی استفاده می‌شود که با اشعه ایکس قابل تشخیص نیستند.
• اسکن استخوان: این روش برای شناسایی شکستگی‌های شدید مناسب است. اسکن استخوان به خصوص برای بیمارانی به کار می‌رود که به دلیل استفاده از دستگاه‌هایی در داخل اندام‌هایشان امکان استفاده از ام‌آرآی را ندارند (مانند وجود باطری در قلب بیمار)

درمان شکستگی لگن

درمان شکستگی لگن به سن، سلامت کلی و نوع آسیب بستگی دارد. اکثر شکستگی های لگن نیاز به جراحی در طی یک یا دو روز پس از آسیب دارند؛ اما برخی از افراد به دلیل سن یا شرایط دیگر از سلامت کافی برای جراحی برخوردار نیستند. بهترین روش هی درمان شکستگی در ناحیه لگن به شرح زیر است:

1- عمل شکستگی لگن

اکثر شکستگی های لگن نیاز به جراحی برای ترمیم استخوان های آسیب دیده لگن دارند. چندین تکنیک جراحی لگن وجود دارد که باتوجه به شرایط بیمار و شدت شکستگی انجام می شود. ممکن است جراحان از پیچ ها، میخ ها یا صفحات فلزی برای محکم کردن استخوان ها و نگه داشتن آنها در جای خود استفاده کند.

2- تعویض مفصل لگن

بسته به نوع آسیب، ممکن است نیاز به تعویض جزئی یا کامل لگن بیمار وجود داشته باشد. در برخی موارد ممکن است علاوه بر تعویض مفصل لگن به جراحی تعویض مفصل ران نیاز باشد.

3- درمان های تکمیلی شکستگی لگن

فیزیوتراپی: فیزیوتراپی یک روش درمان محسوب نمی شود، بلکه یک روش تکمیلی برای درمان شکستگی لگن بعد از جراحی ترمیمی است که به بازیابی حرکت، قدرت و انعطاف پذیری کمک می کند. اگر تعویض مفصل لگن یا ران انجام داده اید، فیزیوتراپی، روش های توانبخشی و تمرینات ورزشی مانند تمرینات بعد از جراحی تعویض مفصل ران و لگن می تواند به طور قابل توجهی دامنه حرکتی شما را بهبود بخشد.

داروها: داروهای تجویز شده نیز همانند روش های توانبخشی و فیزیوتراپی یک درمان به شمار نمی روند، بلکه بخشی از درمان بعد از جراحی شکستگی لگن محسوب می شوند. به طورکلی داروهای تجویز شده برای درمان شکستگی لگن با دو هدف کاهش درد و التهاب یا داروهای آنتی بیوتیک تقسیم بندی می شوند. داروهای مسکن بدون نسخه و نسخه می توانند به مدیریت درد و کاهش التهاب قبل و بعد از عمل کمک کنند. همچنین داروهای آنتی بیوتیک به افرادی که تحت عمل جراحی برای درمان شکستگی ناحیه لگن قرار گرفته اید برای کاهش خطر عفونت توصیه می شود.

شکستگی لگن چه مدت خوب میشود؟

معمولاً بین یک تا شش ماه این فرایند طول می‌کشد.